Ingezonden brief n.a.v. het deelnemen van een betrokken lid en vrijwilliger aan de Algemene Ledenvergadering

Spiegel

 ALV 2024, toewijding en frustratie.

Voor de tweede keer in 20 jaar heb ik op 7 oktober 2024 de Algemene ledenvergadering bij FC Eibergen bezocht. Ik ben vorige week voor mezelf begonnen en heb nog niet zo veel projecten dus tijd genoeg om twee uren vrij te maken om te zien welk beleid FC Eibergen nastreeft.

Ik verwachtte een saaie avond met een kopje koffie, maar het werd een herkenbare situatie in een onverwachte setting.

Ik heb per 1 oktober na negen jaar mijn baan opgezegd en kon tot de avond van de ALV niet goed uitleggen waarom. Tijdens het verhaal van de vertrekkende voorzitter van de technische commissie leek het alsof ik in een spiegel keek, toewijding en frustratie.

Ik heb mijn vorige werkgever veel ideeën aangedragen en heb in mijn vrije tijd met veel toewijding gewerkt aan blogs, vlogs, artikelen en rapporten om ons werk te verduidelijken en te promoten. Gevolg frustratie.

De frustratie bij de technische commissie zat hem vooral in het vandalisme dat bij FC Eibergen is aangericht. Ik zag mijn eigen frustratie terug in het met veel toewijding werken naar een situatie van een mooie, gezonde voetbalclub zonder vandalisme en genoeg vrijwilligers om alle functies te bezetten. Door omstandigheden buiten zijn bereik is het niet gelukt dit doel te verwezenlijken.

Ik ben assistent trainer en grensrechter bij de MO13-1. Er werd duidelijk gemaakt dat de communicatiecommissie leden nodig heeft die zich inzetten om iedereen te informeren over bijvoorbeeld het tekort aan scheidsrechters, maar ook over een trainer die de mooie overstap naar een BVO heeft gemaakt. Ik heb elk kwartaal een column in de SchildersVakkrant en maak al 20 jaar rapportages voor mijn werk, dus dat is een functie voor mij. Ik heb echter mijn medewerking niet toegezegd, omdat ik vind dat meerdere handen licht werk maken en ik al een vrijwilligersfunctie binnen de club vervul.

Ik denk echter dat we samen, hetgeen ook het thema van deze avond was, het tij kunnen keren.

De voorzet werd al gegeven door één van de ouders die niet kon begrijpen dat we geen ranja meer schonken in de pauze omdat het regeringsbeleid richting het afschaffen van het gebruik van wegwerpbekertjes lijkt te gaan. ‘Waarom moeten we daarmee voorop lopen?’. Het zou volgens de ouder een goed idee zijn om na de wedstrijd ranja te schenken in de kantine en daarmee ouders zien te bewegen ook een drankje te nuttigen, goed voor de kantinekas. Top idee. De voorzitter reageerde slagvaardig, ‘vorm een werkgroep om je heen met enkele ouders met hetzelfde idee en kom met de oplossing’. Op deze manier werd het dichthouden van de kantine door te weinig vrijwilligers en het verduurzaambeleid ook direct aangepakt.

De continuïteit van onze club hangt af van de hoeveelheid vrijwilligers en hun expertise.

Daarom het volgende verzoek. Kijk komende training of wedstrijd om je heen en vraag binnen je elftal of groep aan ouders of medesporters ‘wat doe jij zoal binnen de club?’. Vooral als iemand een opmerking heeft over de snelheid waarmee de koffie geschonken wordt of als er geen scheidsrechter beschikbaar is.

Oh, en nog een verzoek. Als u als ouder denkt ‘vandalisme, dat zal mijn kind nooit doen’ dan kan ik u uit de droom helpen. Vraag even zonder straf tot gevolg of uw kind betrokken is geweest bij het vandalisme in de kleedkamers, dan kunnen we dit samen oplossen.

En nog één. Laat me weten of u het stuk gelezen hebt. Ik ben benieuwd hoeveel mensen mij aan durven te spreken na het lezen van dit stuk, u zult namelijk begrijpen wat mijn eerste vraag zal zijn…

Robert Meuleman